de pieper

deze zondag moest ik werken. werken dat betekent voor mij dan in het weekend een pieper en een koffer mee naar huis nemen. in die koffer zitten allerlei spullen die ik nodig heb voor mijn werk, wanneer ik wordt opgeroepen dan he. en die pieper die kan dan dus afgaan. een pieper dat wordt ook wel een semafoon genoemd. dat wist u misschien wel. het ding heeft een nummer en als iemand dat nummer belt dan gaat die pieper dus af. dat is dus zo'n ding die dan de hele dag kan afgaan maar het hoeft niet. dat hangt er dus vanaf of degene die dat nummer heeft bij de meldkamer mij nodig heeft. voor het een of het ander. 24 uur moet ik dan dat ding bij me dragen. ik zorg dan dat ik wat snel voedsel in huis heb en blijf dan het liefste die 24 uur gewoon lekker thuis.
deze zondag ging hij overdag een hele tijd niet af. diep in je hart hoop je toch steeds dat die pieper niet afgaat, zo dat je allerhande kutklusjes in je huis kunt doen, bijvoorbeeld de sokkenla uitzoeken en kutsokken die niet lekker zitten weggooien, of al het voedsel wat over datum is weggooien uit de keukenkastjes. of dat je een beetje doelloos op het internet kunt surfen. of je ziektekostendeclaraties kunt afhandelen, bankafschriften in de daarvoor bestemde mapjes kunt doen, etc.
en als die pieper dan wel afgaat dan hoop je weer dat je de deur niet uithoeft. wat dus zo was om ongeveer half vier. toen kreeg ik een oproep en die heb ik dus telefonisch afgehandeld. dat was fijn. tegen een uur of acht 's avonds begon ik te hopen dat de pieper verder helemaal niet meer af zou gaan. want dan hang je al de hele dag en dan heb je geen zin meer om iets te doen. tenminste ik weet niet hoe het voor anderen is maar voor mij is dat zo. ook gaan allerlei magische gedachten een rol spelen met zo'n ding. zo van:"als ik nu naar de supermarkt ga dan gaat ie natuurlijk net af." of als ik onder de douche sta. of als ik mijn laarzen uittrek. mijn geliefde mag dan ook niet op msn vragen of ik al opgeroepen ben. want ik denk dan dat dat de goden verzoeken is. van die dingen.
om een uur of vijf maakte de pieper ook nog even een geluid maar het was niet het standaard oproepgeluid. het was het geluid van de lege batterij. ook weer een opluchting. gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest gehad om een reservebatterij mee te nemen, dubbele opluchting dus eigenlijk want nu hoefde ik de deur niet uit om een nieuwe batterij te kopen.
uiteindelijk ging de pieper om even over acht dus toch af. en toen moest ik wel de deur uit. inhoudelijk kan ik er natuurlijk niks over zeggen, wat ik dan moest doen enzo, want ik heb beroepsgeheim, maar ik was er zo'n drie uur mee bezig. om ongeveer 23.00 uur was ik weer thuis.
dus dat was wel ok. dan begint het volgende hopen weer, namelijk dat ie niet af gaat 's nachts, als je in bed ligt. want dat is het irritants, als ie afgaat als je net slaapt. om half twee ofzo, wordt je uit een fijne droom gerukt door dat klereding. als je al kunt slapen door de adrenaline, want dat valt soms ook niet mee. en een slaappil of een borrel kun je niet nemen, want stel dat je wordt opgeroepen, dan moet je helder en adequaat zijn. kortom je bent er 24 uur mee bezig. maar goed daarom heet het ook een 24-uursdienst natuurlijk. deze zondagnacht ging het ding niet. en het mooiste moment is dan als de wekker gaat om 8 uur 's morgens. dat is een soort lyrisch moment kwa stemming. dan realiseer je dat je lekker hebt doorgeslapen. en dan ben je er weer even vanaf. erg fijn is dat. dus dat deed ik deze zondag. bedankt weer.