sixty is terug en ik hol

één zondag per jaar dat moet toch lukken. ik moest denken aan mijn eigen zondagblog omdat ik het blog van mijn moeder weer tegenkwam. ik dacht goh ze moet weer eens gaan bloggeren mijn moeder want dat vond ze leuk en dat is beter dan poezenfilmpjes of meningen over het oekraine referendum op facebook delen. vind ik dan. maar ja wie ben ik, niemand uiteindelijk. mijn moeder begon met haar blog toen ze zestig werd en met pensioen ging in 2002. ze had moeite met de bloggeromgeving maar het lukte haar wel door mijn geduldige aard bij het geven van instructies. mijn vaste vriend zal het hier waarschijnlijk niet mee eens zijn, maar dat terzijde. als het niet lukte dan zet ik haar stukje er voor haar op. jaja moedertje je moet er nu weer aan geloven want ik neem geen genoegen met 'dat lukt mij toch niet meer'. je bent inmiddels 73 dus oud en wijs genoeg om je levenservaring met ons te delen. maar goed. het is dus zondag vandaag gelukkig want anders kon ik niet schrijven hier want dat mag alleen op zondag. u zult denken wat maakt dat nou uit, ja dat maakt uit want dit blog heet nou eenmaal zondag. ik kan er ook niets aan doen. ik heb mezelf op die manier wel een beetje beperkt maar dat geeft niet want alle dagen schrijven is toch niet haalbaar. ik ben nogal wat blogs begonnen in mijn digitale bestaan, één over koken, één over fietsen met mijn vader, een shoplog en yannah's weblog natuurlijk, al weer jaren ter ziele want toen ik de king of bloggers had ingecheckt was dat niet meer nodig natuurlijk. met hem had ik ook nog ooit een fakeblog over het beginnen van een restaurant in frankrijk, een soort 'ik vertrek' blog was dat het heette la spotte bloque. later ben ik ook nog een tumblr begonnen, 'bloemen voor nico' maar ik ben met mijn blogs altijd in de luwte gebleven gezien mijn beperkte extraversie zeg maar. ik wil wel maar ik durf niet, zoiets. maar even terug naar deze zondag ik heb vanmorgen hardgelopen nou ja zo mag het niet echt heten maar ik heb een doel gesteld, de singelloop en het lukt me al een tijdje om twee keer per week een rondje te lopen om de merenwijk. ik train met een app de 5k runner pro. nou een pro ben je niet met 5k natuurlijk maar goed, het lijkt heel wat. ik gebruik daarnaast de nike app om mijn runs te tracken en die geeft me steeds complimenten zoals 'you're doing it, great!' onderweg luister ik naar de podcast van met het oog op morgen. zo blijf ik ook nog enigszins bij qua nieuws. dus dat is ideaal. anyway vandaag liep ik 8,39 km waarvan ongeveer 20 minuten hollend want de rest wandel ik anders krijg ik last van mijn knie en enkels en je moet langzaam opbouwen zeggen de erkende coaches. dat brengt mijn totaal in de nike app vandaag op 271,3 km en daar ben ik dan wel van onder de indruk ook al komt mijn average pace zelden onder de 9. begrijpt u dit allemaal? vast niet maar ik wel. ik zal het uitleggen average pace is de tijd in minuten die je doet over een kilometer. zo. verder heb ik vandaag 4 boterhammen gegeten met pain de provence en old amsterdam smeerkaas. die is lekker die old amsterdam smeerkaas, maar wel duur. de nico is op de bank in slaap gevallen en die ga ik nu wakker maken om een documentaire over loretta lynn te kijken want ja, wij houden van country. maar die kunnen we waarschijnlijk niet af kijken want om half vijf begint de topper ajax-psv. nou nu kap ik ermee. bedankt en tot ooit.

2015 alweer

godallemachtig, vergeef mij dit godslasterlijke superlatief, maar er zijn alweer minstens 250 zondagen verstreken sinds mijn laatst opgetekende zondagavontuur. wat erg he? maar er blijken opeens weer zekere figuren geïnteresseerd te zijn in zondagverhalen, en dan die van mij in het bijzonder. zo wilde mijn vaste vriend een zondagverhaal voor zijn verjaardag laatst. nou ja dat kan ik hem niet weigeren natuurlijk al zou ik het willen. dus bij deze, daar gaan we weer. het blijft godgeklaagd natuurlijk, sorry. dat ik alleen weer in beweging kom voor mijn vaste vriend, echt u mag mij best haten daarvoor, dat neem ik u niet kwalijk.  maar nu deze zondag deze zondag was een zondag in leiden. eerst heb ik ongeveer de hele ochtend getwijfeld of ik zou gaan hardlopen ik had mijn hardlooptenue al aan,  maar ik zat te treuzelen en farm heroes te spelen, waaraan ik verslaafd ben, zoals ongeveer driekwart van nederland en de rest van de wereld ook wel misschien, ik ben inmiddels bij level achthonderdzoveel en heb een vermogen uitgeven aan dit geniale spel, en toen ging het ook nog regenen. ik zat te what's-appen met een zekere vriend I, een halve chinees, koreaan en kwart duitser, of zoiets. ik weet nooit precies wat hij is, dat vergeet ik steeds maar hij heeft een aziatisch uiterlijk. hij vindt het denk ik niet erg dat ik dit zeg, tenminste dat hoop ik. ik had gehoord van een food en lifestyle event in de meelfabriek hier ter plaatse. de meelfabriek dat is een geweldige vervallen industriële lokatie, een ouwe meelfabriek zeg maar. leuk hoor, echt. wij willen daar wonen, maar dat doet er nu niet toe het is nog lang niet klaar om in te wonen. een food en lifestyle event dus. I. ging even daar kijken met zijn zoon van 9, want zij hadden honger en wel zin in iets van een of andere foodtruck. ik vergat mijn hardloopplan en zei okee dan kom ik ook wel. dus ik ging, en toen ik net op de fiets zat appte I. 'het is hier verschrikkelijk'. ik appte terug; 'ok maar ik kom toch', want ik was tenslotte al onderweg en dan ga je niet meer terug, ik niet tenminste. eenmaal daar stond I. alweer buiten de poort. het was geen gezellig weer, het plein van de meelfabriek was een tochtgat en er waren nauwelijks bezoekers, heel zielig voor de food en lifestyle ondernemers maar het was niet anders. dus gingen we maar een broodje eten bij burgerzaken en daarna ging ik weer naar huis. mijn verkering was zich aan het voorbereiden op de leidse olympus, een literair event bij de burcht met niemand minder dan huub van der lubbe, de tot italiaan genaturaliseerde leidse dichter ilja l. pheiffer, en nog wat schrijvers. wij waren ook nog uitgenodigd om mee te eten met het gezelschap in het koetshuis. dat was eigenlijk heel leuk, er werden ook nog grootse plannen gesmeed voor een literair café (wordt vervolgd), en de voorstelling was ook heel leuk maar daar ga ik verder niet over uitweiden, u had erbij moeten zijn gewoon, sorry. en bedankt ook weer.

elke dag zondag

het is een schandaal lieve mensen dat ik hier nooit meer iets opschrijf want het is voor mij al sinds april 2011 ELKE DAG ZONDAG. hoe kan dat zul je je afvragen nou ja dat kan dus als je een sabbaticalletje hebt. wat ik dus heb, een sabbatical of onbetaald verlof in normaal nederlands. misschien zal ik mijn leven beteren en weer eens wat zondagen rapporteren zoals een zondag in new york en/of een zondag in frankrijk of gewoon een zondag in het stadje leiden. wordt vervolgd wie weet...

fietszondag zoveel

ik ging weer fietsen met mijn vader deze zondag mensen ja ik geloof de vijfde of zesde vader-dochter fietstocht alweer die was erg okee. eerst ging ik naar de fietsvereniging swift waar ik met mijn vader had afgesproken. het was schitterend weer en warm ook maar op de fiets merk je dat niet want warm krijg je het toch. dus mooi weer is een pre want dan is het licht heel mooi buiten en het landschap heel groen. mijn vader leidde mij via een van zijn routetjes naar zoetermeer en leidschendam en we kwamen zelfs even in de uiterste punt van den haag uit. dat voelt dan heel ver he dat je helemaal naar den haag bent gefietst maar de teller stond toen pas op 17 km ofzo. het was dan ook het uiterste westpuntje van den haag.


op een zeker moment in zoetermeer kwamen we op een soort van landelijk punt met een sloot waar een enorm ganzengekakel was en mijn vader zei 'kijk er is onrust, kijk, kijk!'. ik heb er een filmpje van gemaakt van die ganzenonrust maar ik heb nu even geen zin om het up te laden, sorry. ik heb het wel naar mijn vader gestuurd want dat vindt hij heel leuk. daar in de buurt is ook een mountainbike trail waar mijn vader dan even overheen gaat fietsen want hij fietst altijd op zijn mountainbike als ie met mij fietst dan is het voor hem wat zwaarder en dan rijdt hij minder hard. u moet wel weten mijn vader is 71 maar hij fietst nog als de beste en hij heeft belachelijke kuiten, daar zal ik binnenkort eens een foto van maken van die kuiten want anders gelooft u mij natuurlijk niet. wat ook grappig was was dat we langs snowworld kwamen en het was zo'n 30 graden, maar snowworld was gewoon open. ik keek even naar binnen en moet zeggen er waren inderdaad gewoon mensen aan het skiën. ik moet bekennen dat ik dat gek vond eigenlijk maar de vraag is of het ook gek is misschien is het helemaal niet gek, dus bij nader inzien heb ik er geen oordeel over, ieder moet gewoon doen waar ie zin in heeft ook al is dat skiën als het buiten 30 graden is. sterker nog zo gek is het natuurlijk helemaal niet om met die hitte naar snowworld te gaan, je moet het alleen wel bedenken. ik kan niet skiën dus ik zal niet snel naar snowworld gaan, ik ben er wel een keer geweest maar dat is een ander verhaal wat ik er nu niet bij ga halen daar heb ik even geen zin in. anyway dus dat was weer een fietszondag die werd besloten met een tosti van rietje in het swift-clubhuis. oja we zagen ook nog heel veel koeien onderweg met kalfjes en ook andere levende dieren, bedankt weer wellicht tot de volgende keer.

zondag in londen

het was een zondag in londen vandaag en we waren verteld dat je dan naar bricklane moet gaan. dat deden we dus we waren er toch. bricklane ligt op loopafstand van ons appartement in shoreditch dus dat is mooi dat we dan daar toevallig in de buurt zaten. dat gebeurt niet vaak dat je iets boekt en dan precies in de hotte neighbourhood zit, maar dat zaten wij dus, wat een geluk. de bricklane hood wordt ook wel banglatown genoemd omdat er heel veel bangladeshi wonen. verder wordt verteld dat jack de ripper in deze area wat slachtoffers heeft gemaakt en dat salman rushdie er zijn satanic verses heeft geschreven. anyway the place to be dus. we wandelden er heen vanaf de achterkant van ons huis via een wijkparkje en via de flowermarket op columbia road. dat was ook een schattig en kleurrijk gebeuren, maar het was een beetje heel erg druk. ik had ook geen bloemen nodig eigenlijk dat is dan ook weer zo, wat moet je met bloemen als je op vakantie bent. dus we gingen snel verder.


eenmaal op bricklane waar de atmosfeer ons direct charmeerde dronken we koffie met deense koffiebroodjes bij een heel leuk cafe met allemaal loungebanken buiten. er zat een soort bono op een van die banken met een gekke bril op (zie foto), tenminste hij keek of hij bono was. het was hem niet. verder zaten en liepen er allerhande hippe figuren en er waren diverse multicultipeoples bezig in allerlei kramen om voedsel te maken, kortom het was heel erg leuk. er was overal eten je kon het zo gek niet bedenken, zelfs bengaals en birmees. mijn mannetje werd gek in de rough trade platenzaak en ik werd ook bevangen door de hippe, punkige, alternatieve atmosfeer en kocht een gekke jurk met rozenprint voor 20 pond bij een van de tweedehands kledingkramen. het is een jurk van lancome zelfs. een jas of een jurk in ieder geval een gek echt bricklane ding, zo'n ding dat waarschijnlijk nooit meer uit de kast komt. we aten iets exotisch waarbij we niet geheel tevreden waren over de keuze, en daarna richting spitalfields market want daar moesten we ook zijn en ja hoor daar ging het feest nog even door. een grote hal vol met kramen, met nog meer lekker eten en gekke kleding. ik heb nog een witte bontjas gepast maar dacht bij nader inzien dat ik die toch niet nodig had en niek was bang dat ik met varkensbloed overgoten zou gaan worden als ik die zou gaan dragen. toen heb ik maar een paar hippe dr martens met hoge hakken gekocht, erg grappig zijn die. in een paarsrode cherry kleur. darcie's, ze kostten 95 pond wat ik redelijk goedkoop vond want die dingen waren veel duurder in mijn herinnering. maar ja dat komt ook doordat de pond op dit moment redelijk goedkoop is. vroeger was de pond 3,50 gulden wat betekent dat deze dr martens dan 350 gulden kostten, wat dan nu zeg maar 170 euro zou zijn. maar nu is de pond ca. 1,20 euro wat betekent dat deze dr martens zeg maar 120 euro kosten even afgerond. tel uit je winst. dr martens zijn dus goedkoper geworden. ik ben er heel blij mee. op het grote terras bij de oude rode bus dronken we een bier en een pear-cider. er was verwarring bij de barman omdat wij vroegen is that pear?, en hij zei no that's no beer, it's cider. maar wel pear dus toen de verwarring was opgehelderd moesten we heel erg lachen. hahaha.

toen was het tijd voor een siësta en gingen we naar ons tijdelijke huis aan hackney road 170. ik heb mijn nieuwe dr martens even aangetrokken en mijn lancome jurk. niek vond het heel bricklane bij elkaar passen en daarna ben ik even gaan slapen. ondertussen had het mannetje een curry huis gevonden volgens volkskrant reizen het beste curry huis van londen. we gingen met bus nr 67 naar commercial road want we hadden geen zin meer om te lopen. die bussen die hebben we echt ontdekt die zijn superfijn. vooral met die oyster card dat is een geweldige uitvinding. je kan hem overal op laten laden. u zult wel denken wat een hysterisch gedoe om die oyster card dat is toch gewoon een ov-chipkaart... ja dat is ook inderdaad zo.

de curry (balti) huizen zitten allemaal aan bricklane naast elkaar en je moet oppassen anders word je door een hindu of een bangla naar binnen getrokken. wij wilden die ene speciale waar ze de beste masala dosa ter wereld maken op nummer 120. maar daar zat bijna niemand en ze wilden ons iets te graag naar binnen trekken. daarom hebben we expres een andere genomen waar ze niet eager waren en waar we nog even naar de wedstrijd duitsland-australie konden kijken. de duitsers wonnen deze wedstrijd met 4-0. het restaurant heette shampan. vooraf aten we pappadum, een butterfly king prawn en een aardappelballetje gevuld met kip. daarna nam ik tandoori mixed grill en niek het heetste gerecht van de hele kaart chili lamb nog wat. met plain nan en pilav rice. erbij dronken we kingfisher van de tap. het was lekker maar ook heel veel. nou dat was het wel voor vandaag. op de oyster card staat nog ongeveer 5 pond, dus die gaan we morgen een beetje opladen. wat we morgen gaan doen dat vertel ik niet want dan is het geen zondag meer. bedankt voor de aandacht weer en tot de volgende zondag.

boekenmarkt in leiden

er was boekenmarkt in leiden vandaag maar die viel min of meer in het water. die foto hierboven klopt dan ook niet want het regende pijpenstelen zoals men dan zegt. maar u begrijpt natuurlijk wel dat het een oude foto is die ik heb gevonden via google. want ik was helaas vergeten zelf een foto te maken. sorry.
mijn mannetje moest voorlezen in cafe einstein maar eerst wandelden we toch maar wat over de boekenmarkt en scoorden enkele boeken waaronder het boek 'leuke dingen met een werphengel' van hengelsportgoeroe jan schreiner. daarover later meer misschien. in einstein was helemaal niemand en door het slechte weer was het voorleesevenement naar een zaaltje boven verplaatst. daar troffen we de lichtelijk nerveuze medewerksters van de boekhandel achter een tafel met boeken van leidse schrijvertjes. zij hoopten van harte dat er nog iemand kwam want bij de voorgaande schrijvertjes was de opkomst nul tot zeer mager. de dierenambulance was inmiddels gebeld, want er zat een invalide duif in de vensterbank. het was hartverscheurend want die duif maakte niet echt de indruk nog te kunnen vliegen en hij had maar een pootje. zo moest ie dus ook wel naar de lezing van mijn mannetje luisteren maar dat vond ie geloof ik niet erg. inmiddels druppelden er toch wat twittersujetten binnen die naar mijn mannetje kwamen luisteren. gelukkig maar want mijn mannetje is toch altijd bang dat er niemand komt, ook al zijn er soms opeens 800 man, dat was in dit geval onwaarschijnlijk. er waren er toch wel 13 denk ik, met mij erbij. met de meisjes van de boekhandel erbij 15 misschien. de bar was gesloten dus we moesten beneden bier halen. dat ging allemaal goed. de sfeer was gemoedelijk en intiem. ergens midden in het verhaal over het slachten van een gnoe, een verzoekverhaal van erik uit pijnacker, kwam een oudere grijze man binnen, een opa-type. hij bleef wat onrustig staan bij de ingang. mijn mannetje nodigde hem vriendelijk uit plaats te nemen, 'komt u verder we zijn net bezig een gnoe te slachten'. de oude liep naar achteren om iets te bespreken met een jongeman die in de zaal zat. dat werd de schrijver te gortig, en zijn blik dreef de oude en de jongeman excuses stamelend naar buiten. het verhaal ging voort en de fans uit pijnacker waren zeer geamuseerd, evenals de andere toehoorders. de dierenambulance kwam niet. ik had de duif graag mee naar huis willen nemen, maar ik heb het niet gedaan. het spijt me, ik hoop dat ie toch gered is. nou dat was het dan weer, een zondag in leiden, dank u voor de aandacht.

fietsen met mijn vader

tegenwoordig fiets ik met mijn vader en daartoe heb ik een fijn fietsje gekocht een trek fx 7.6 dat is me wel een fietsje hoor ik ben er heel blij mee. vandaag was ons tweede zondagtochtje. de eerste rit, vorige week deden we het rustig aan, 'snelheid komt vanzelf' aldus mijn vadertje. zo fietsten we via leiden naar voorschoten en wassenaar, terug langs de vogelplas, eerst tegenwind, ook zo slim. mijn vader calculeert die dingen allemaal in. hij weet alle leuke doorsteekweggetjes. onderweg komt hij steeds bekenden van zijn fietsvereniging swift tegen die hem vrolijk groeten. de teller tikte mijn eerste 30 km, en daarna koffie bij swift. op de valreep pakte mijn vader nog een stukje mountainbiketrail mee.
deze zondag was er wind de andere kant op. de wind was noordoost. dus gingen we naar het noordoosten en dat wil zeggen richting kaag en roelofarendsveen ofzo. we fietsten allereerst langs de haarlemmertrekvaart richting oegstgeest en door warmond, daarna langs de a44 richting sassenheim tot aan de ringvaart. al die tijd tegenwind maar dat mocht de pret niet drukken. langs de ringvaart fietsen is dan best pittig maar dan weet je waarvoor je het doet nietwaar. ik had gelukkig mijn anne soldaat mutsje op en handschoentjes aan. mijn vadertje had een beetje spijt dat hij geen mutsje had opgedaan. zeg maar gerust hij was een beetje jaloers op mijn mutsje want koude oren zijn niet fijn. 'heb je wel iets gegeten' vroeg hij. maar dat had ik niet ik had alleen een koffie verkeerd op 'er zat wel suiker in'. ohohoh dat is niet verstandig je moet wel iets eten anders krijg je hongerklop, zei mijn vader en hij gaf me een paar slokken uit zijn bidon met AAdrank. het viel wel mee hoor we waren net een half uurtje onderweg. ergens ter hoogte van kaag-eiland zei mijn vader dat we wel een broodje paling konden halen bij eveleens. dat is nog wel een stukje fietsen hoor. maar ik vond dat geen probleem want we zouden dan ook langs lammetjes komen. lammetjes vind ik heel lief. na nog een paar kilometer tegenwind zei mijn vader dat het misschien toch een beetje ver was voor mij helemaal naar die broodjes paling. nee hoor zei ik het gaat prima, dat was ook zo. rustig doorfietsen niet te hard de snelheid komt vanzelf. 'zie je die toren daar in de verte? daar is het' zei mijn vader. ok zei ik. we kwamen groepen wielrenners tegen die 'in een waaier fietsten'. beetje overdreven gedoe hoor, zei mijn vader maar die gaan wel hard zo'n km of 37 per uur. maar die hadden dan ook wind mee. wij fietsen lustig verder zo rond 19/20 km/u ook een beetje in een waaier maar dan met zijn tweeën. bij de lammetjes zijn we even gestopt. na 21 km bestemming weteringbrug en heerlijke broodjes paling bereikt. mijn vader nam 2 broodjes paling en ik 1 paling en 1 garnalen. daarna aanvaardden we de terugreis via de braassemermeer, nieuwe wetering/hoogmade. het was een fijne toer en het totaal staat nu op 77 km. ik hoop dat er nog vele gaan volgen. u leeft natuurlijk van harte mee, dat mag, sterker nog, dank daarvoor!

domingo en madrid

deze zondag zijn wij in madrid, waar wij ook noche vieja oftewel oudejaarsavond hebben gevierd op de puerta del sol met een paar duizend madrilenen en een paar italianen. al sinds woensdag slenteren we door deze fijne stad, want ik ben dol op madrid, madrid heeft kapsones en is niet ordinair of hysterisch zoals barcelona, barcelona kan er best mee door hoor daar gaat het niet om maar het is niet madrid. dus dat is gezegd. vandaag hebben we wel een echte highlight-dag gedaan want wat doe je op zondag in madrid je gaat eerst naar de rastro met allerlei andere madrilenen. de rastro is een soort waterlooplein maar dan in madrid en het leuke ervan is dat je er in deze tijd van het jaar weinig toeristen ziet. je kunt er allerhande meuk kopen zoals batterijen en usb-sticks, dvd's en tweedehands bontjassen, ook kun je stierenvechtersposters laten maken met je eigen naam erop, of een andere rare naam bijvoorbeeld knaubi weisskugel, zoals mijn mannetje al jaren wil, maar niet durft. bijna was hij zover vandaag maar helaas was de rij te lang dus toen ging het weer niet door. op de rastro zie je allerlei trends gekopieerd worden, nu zie je bijvoorbeeld heel veel nep custo kleren en oorwarmers die je achterop je hoofd zet. anyway dat was grappig en ik heb een zootje fotoos gemaakt met mijn nieuwe canon g11. verder heb ik niets gekocht alleen 3 real madrid aanstekers voor 1 euro. ik vond dat een koopje en ik was er op dat moment heel blij mee want ik had geen vuur. maar nu ben ik er nog heel blij mee. klaar met de rastro pakten we de metro op estacion embajadores richting museo del prado, we moesten overstappen op sol en zijn uitgestapt bij estacion anton martin. in het prado was het belachelijk druk en dat kwam volgens mij door de tijdelijke tentoonstelling hollandeses en el prado, daar loopt de wereld voor uit. maar het kan ook dat het kwam omdat het zondag was daar wil ik vanaf zijn. in ieder geval was het vrij moeilijk om een blik te werpen op het meesterwerk van de vlaamse hieronymus bosch' garden of earthly delights, waarvan u hierboven een detail ziet. gelukkig hadden we het al eens eerder bekeken op een dinsdag in 2007. toen was het rustiger. goed nu ga ik even slapen en dan gaan we ons voorbereiden op een diner bij bazaar, bedankt zover, fotoos volgen..

een zondag in lissabon

want daar waren wij deze zondag. we waren er al op vrijdag 11 september vliegen op 11 september dat is best wel eng misschien maar wij deden het gewoon en er gebeurde helemaal niks. gelukkig maar we kwamen gewoon aan in lissabon er was geen aanslag en ook geen faroramp het ging allemaal prima met de koninklijke luchtvaartmaatschappij. een ongelofelijk fijn appartement hebben we hier op een ongelofelijk fijne plek midden in bairro-alto. lissabon is echt schattig en heel charmant en de straatjes zijn heel erg leuk. alles is schots en scheef want de stad ligt op zeven heuvels, nou dan weet je het wel. deze zondag kwamen we wat traag op gang we ontbeten met een broodje van de bakker die we gisteren hadden gekocht. het is een soort ontbijtkoekachtig broodje met gedroogde vruchten erin. ook hebben ze hier bij de bakker waanzinnig lekkere witte broodjes voor 9 eurocent per stuk. het is hier echt zondag alles is dicht. een mooie dag om met tram 28 rond te gaan rijden. tram 28 is een schattig antiek geel trammetje ik ben er echt verliefd op. maar we worden er steeds na drie haltes uitgeflikkerd en we begrijpen niet waarom. de tramchauffeurs snappen het wel en zij snappen weer niet dat wij het niet snappen. maar goed we gaan richting lapa maar daar is het uitgestorven. komt natuurlijk omdat het zondag is. het is de wijk van de dichter pessoa maar zijn casa is ook dicht. we wandelen terug door het park jardim d'estrala waar voorbereidingen worden getroffen voor een jazz recital in de namiddag. daar gaan we maar niet op wachten dus we lopen weer terug richting centrum en daar zien we opeens onze vrienden s&s in tram 28 voorbijrijden. zij zijn door het dolle heen en rijden de hele dag in de tram heen en weer met hun dagkaartje. zo'n dagkaart moeten we ook zien te scoren bij een metrostation want iedere keer nieuwe kaartjes kopen dat is niet goed voor het humeur van mijn mannetje. we kopen dus een viva ovchipkaartje voor 4,20. daarna hebben we sardines gegeten bij een restaurantje vlakbij de taag. s&s komen ook nog even aanwaaien voor een biertje en een paar van die lekkere garnalendingetjes van die soort empanada's zijn het die zijn echt heerlijk. we wandelen chiado in en kopen koekjes bij een toeristenbakker, kort daarna wordt mijn portemonnee geript. dat heb ik weer ik dacht na parijs ooit in 19 nogwat dat gebeurt me niet meer maar goed het gebeurde me toch. gelukkig zat er niet heel veel geld in, maar wel mijn passen die in 5 minuten na een telefoontje naar interhelp geblokkeerd waren. snel opgelost was het die tiefusrovers werden er niet rijk van in ieder geval. de ovchipkaartjes had ik gelukkig nog want die zaten in een ander vakje van mijn tas. dus we konden gewoon nog met de elevador naar boven weg uit deze roverswijk. in ons appartement gezamenlijk bijgekomen van deze beslommeringen met een fles dure port en vinho verde. daarna hebben we gegeten beneden in het restaurantje van onze huisbaas david. les mauvais garcons heet het restaurantje het is een heel gezellig homorestaurantje, heel klein met maar vier tafeltjes ofzo een echt huiskamerrestaurantje voor gay peoples. het eten was een beetje teveel want we hadden al vrij stevig geluncht dus dat was jammer, zonde eigenlijk want het was erg lekker bij de beste jongens ze hebben een fijne kaart met franse en italiaanse gerechten. al met al een hele fijne zondag in lissabon met een lach en een traan. veel fotootjes hier>> en bedankt voor de aandacht.

plantjes

tegenwoordig ben ik op zondag regelmatig bezig met plantjes op het terras, dat is fijn hoor mensen met plantjes bezig zijn, daar wordt je rustig van, ik dan tenminste wel, normaal ben ik soms ook al wel rustig hoor dat u niet denkt die vrouw dat is een nerveus wrak, maar van bezig zijn met plantjes word ik nog veel rustiger, ik val bijna in slaap eigenlijk, ik sleep me van plant naar plant en dan haal ik de oude bloemetjes eruit. en dan maak ik er foto's van zoals deze prachtige foto hierboven van de passiebloem. die foto heb ik dus zelf gemaakt met mijn nieuwe digitale spiegelreflex en dat was dan nog maar een van de eerste want ik wil nog veel mooiere foto's maken van passiebloemen met bepaalde artistiekerige waarde en perfecte scherptediepte enzo. maar dat komt nog wel. nou voor nu weer even bedankt voor de aandacht ik moet nog even iets anders doen, maar ik kom er zeker op terug.

uberkitsch in istanbul

lokatie istanbul dus deze zondag en wel een wandeling naar het dolmabahce paleis. donderdag zijn we hier gekomen via frankfurt met een vliegtuigje van de lufthansa. over de lufthansa ben ik zeer te spreken omdat het personeel heel beleefd is en ook omdat je nog een gratis krant naar keuze en een maaltijd aan boord krijgt. en ze vliegen ook heel stabiel die lufhansavliegtuigjes, tenminste voor zover ik weet dan. het enige nadeel was dat het lufthansavliegtuigje naar frankfurt op schiphol ongeveer een halfuur moest taxien van de nederlandse verkeersleiding voordat het op de toegewezen startbaan was. dat is natuurlijk een beetje kinderachtig, om duitse vliegtuigjes heel lang te laten taxien, en ook kut als je een aansluiting moet halen, die we overigens wel haalden, maar dat was best wel even spannend.
maar dat paleis dus deze zondag eerst moesten we badmutsjes om onze schoenen doen en daarna wachten tot er weer een gids beschikbaar was. dat leek lang te gaan duren maar dat viel toch mee. van de gids moesten we bij de groep blijven die uit ca 25 mensen bestond. nou ja de details over dat paleis zal ik verder achterwege laten maar het is vrij belachelijk groot en het ligt heel mooi aan de bosporus, en er hangen hele grote kroonluchters, maar ik zou er niet willen wonen. u kunt vast op heel veel plaatsen heel veel foto's ervan bekijken dus doe dat gerust. 's middags lunchten we in the house cafe. dat is een hippe tent waar hippe turken komen en verder veel gewone toeristen. ik weet niet meer wat we lunchten maar in ieder geval dronken we pancar-mojito's die behoorlijk rood waren door iets wat we niet konden thuisbrengen en wat later bieten bleken te zijn. ik voelde me best wel bekocht want ik dacht dat pancar een bijzondere vrucht was.



nou tot zover istanbul even, ik moet nu weer naar buiten.

istanbul

we zijn nog niet in istanbul hoor, maar ik ben er vandaag wel mee bezig geweest. we gaan namelijk 2 april naar istanbul voor 6 dagen, dat wil zeggen 5 nachten. vrijdag heb ik een vlucht geboekt en dus heb ik mij vandaag en ook gisteren verdiept in istanbul en waar je kan slapen, hoe je er komt en wat je er allemaal kan doen en zien. zo hoorden we van de buren dat er een brug is in istanbul waar allemaal restaurantjes onder zitten. dat leek mij raar restaurantjes onder een brug want onder een brug is toch water? dus zaterdagochtend toen ik ontwaakte met mijn mannetje en hem voorlas uit het boekje 100% istanbul ontstond hierover een meningsverschil. ik zei die visrestaurantjes die zitten natuurlijk naast de brug. en hij zei nee ze zitten onder de brug. ik moet nu toegeven dat hij gelijk had, want in mijn verder orienterende zoektocht vandaag op het www lees ik steeds over die visrestaurantjes onder de brug. dus die zullen we dan ontdekken en dan zal mijn mannetje zeggen, zie je wel ze zitten onder de brug. en dan zal ik zeggen jajaja je had gelijk. klaar. en dan krijgt hij een kus. maar goed waar ik dan weer goed in ben ik heb gezocht naar hotels en/of appartementen en ik wil natuurlijk alleen het beste voor de beste prijs. want ik heb een broertje dood aan teveel betalen maar ik heb ook geen zin om in een backpackershostel te zitten. eerst wilde ik een appartement in beyoglu vinden maar bij nader inzien dacht ik dat het ook leuk zou zijn ook een paar nachten in de oude stad te verblijven. de oude stad daar schijnt het vol te staan met moskeeen en paleizen en die moet je natuurlijk zien evenals de grote bazaar met 4000 kramen. ik heb me gek gespeurd op sites als lonelyplanet en tripadvisor en dan kom je echt een heel eind, dus nu heb ik twee nachten geboekt in hotel uyan met leuk dakterras vlakbij de blauwe moskee en drie nachten in de misafir suites van joost. dat is allemaal gelukt en ik ben heel tevreden. vooral ook omdat we vliegen met lufthansa dus dat moet wel goed zijn. we moeten wel via frankfurt want het laagste tarief van de klm was al vol. maar goed dat is best leuk via frankfurt vliegen zo kom je nog eens ergens. ik heb ook ontdekt dat je een akbil moet kopen die je kunt opladen om met het openbaar vervoer te reizen. en verder kun je op vele plaatsen naast de gebruikelijke doner kebab ook kumpir eten, dat zijn aardappels gevuld met allerlei voedsel. kortom dat wordt genieten. later meer dank u voor uw aandacht.