2015 alweer

godallemachtig, vergeef mij dit godslasterlijke superlatief, maar er zijn alweer minstens 250 zondagen verstreken sinds mijn laatst opgetekende zondagavontuur. wat erg he? maar er blijken opeens weer zekere figuren geïnteresseerd te zijn in zondagverhalen, en dan die van mij in het bijzonder. zo wilde mijn vaste vriend een zondagverhaal voor zijn verjaardag laatst. nou ja dat kan ik hem niet weigeren natuurlijk al zou ik het willen. dus bij deze, daar gaan we weer. het blijft godgeklaagd natuurlijk, sorry. dat ik alleen weer in beweging kom voor mijn vaste vriend, echt u mag mij best haten daarvoor, dat neem ik u niet kwalijk.  maar nu deze zondag deze zondag was een zondag in leiden. eerst heb ik ongeveer de hele ochtend getwijfeld of ik zou gaan hardlopen ik had mijn hardlooptenue al aan,  maar ik zat te treuzelen en farm heroes te spelen, waaraan ik verslaafd ben, zoals ongeveer driekwart van nederland en de rest van de wereld ook wel misschien, ik ben inmiddels bij level achthonderdzoveel en heb een vermogen uitgeven aan dit geniale spel, en toen ging het ook nog regenen. ik zat te what's-appen met een zekere vriend I, een halve chinees, koreaan en kwart duitser, of zoiets. ik weet nooit precies wat hij is, dat vergeet ik steeds maar hij heeft een aziatisch uiterlijk. hij vindt het denk ik niet erg dat ik dit zeg, tenminste dat hoop ik. ik had gehoord van een food en lifestyle event in de meelfabriek hier ter plaatse. de meelfabriek dat is een geweldige vervallen industriële lokatie, een ouwe meelfabriek zeg maar. leuk hoor, echt. wij willen daar wonen, maar dat doet er nu niet toe het is nog lang niet klaar om in te wonen. een food en lifestyle event dus. I. ging even daar kijken met zijn zoon van 9, want zij hadden honger en wel zin in iets van een of andere foodtruck. ik vergat mijn hardloopplan en zei okee dan kom ik ook wel. dus ik ging, en toen ik net op de fiets zat appte I. 'het is hier verschrikkelijk'. ik appte terug; 'ok maar ik kom toch', want ik was tenslotte al onderweg en dan ga je niet meer terug, ik niet tenminste. eenmaal daar stond I. alweer buiten de poort. het was geen gezellig weer, het plein van de meelfabriek was een tochtgat en er waren nauwelijks bezoekers, heel zielig voor de food en lifestyle ondernemers maar het was niet anders. dus gingen we maar een broodje eten bij burgerzaken en daarna ging ik weer naar huis. mijn verkering was zich aan het voorbereiden op de leidse olympus, een literair event bij de burcht met niemand minder dan huub van der lubbe, de tot italiaan genaturaliseerde leidse dichter ilja l. pheiffer, en nog wat schrijvers. wij waren ook nog uitgenodigd om mee te eten met het gezelschap in het koetshuis. dat was eigenlijk heel leuk, er werden ook nog grootse plannen gesmeed voor een literair café (wordt vervolgd), en de voorstelling was ook heel leuk maar daar ga ik verder niet over uitweiden, u had erbij moeten zijn gewoon, sorry. en bedankt ook weer.